Opakowania aluminiowe i blaszane w UE - aspekty przydatności do kontaktu z żywnością

W tym artykule zajmiemy się wytycznymi wymaganymi dla opakowań aluminiowych i blaszanych w UE, które nadają się do kontaktu z żywnością.

Rezolucja Rady Europy CM/RES(2013)9 w sprawie metali i stopów stosowanych w materiałach i wyrobach przeznaczonych do kontaktu z żywnością została przyjęta przez Komitet Ministrów w dniu 11 czerwca 2013 roku. Niniejsze wytyczne dotyczące metali i stopów dostarczają informacji i wsparcia profesjonalistom z branży materiałów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, władzom państw członkowskich i zainteresowanym stronom, które są odpowiedzialne za zgodność z rozporządzeniem (WE) nr 1935/2004, a w szczególności z wymogami określonymi w art. 3 (1).

Rezolucja zmienia Wytyczne dotyczące metali i stopów, które po raz pierwszy zostały opublikowane w 2001 r. i zmienione w 2002 r., wprowadzając bardziej zwięzłe wytyczne techniczne, które zalecają określone limity uwalniania (SRL) metali, które są stosowane do kontaktu z żywnością. Dodatkowo, CM/Res(2013)9 określa metody analityczne i prototyp deklaracji zgodności, które mają być stosowane do oceny metali przeznaczonych do kontaktu z żywnością. Kryteria oceny przedstawione w SRL dla 23 metali objętych tą rezolucją są znacznie bardziej rygorystyczne niż te przedstawione w (WE) nr 1881/2006.

Sprawianie, by aluminium nadawało się do kontaktu z żywnością

Jako trzeci, najobficiej występujący pierwiastek w skorupie ziemskiej, aluminium znajduje się w wielu minerałach i występuje naturalnie w wielu produktach spożywczych. W najczystszej postaci ma doskonałe właściwości formowania i obróbki, ale brakuje mu wytrzymałości mechanicznej. Z tego powodu aluminium jest zwykle wykorzystywane do produkcji stopów.

Aluminium można znaleźć w nieprzetworzonej żywności, takiej jak jajka, surowa kapusta, ogórki, kukurydza i jabłka. Narażenie na aluminium w diecie występuje zwykle w napojach, zbożach i warzywach, które są spożywane każdego dnia. Zgodnie z dyrektywą 95/2/WE, stosowanie soli glinu jest ograniczone do stosowania jako dodatek do żywności, który jest powszechnie stosowany w produktach takich jak podpłomyki. Aluminium może być również stosowane jako dekoracja wyrobów cukierniczych.

Powszechnie stosowane w materiałach mających kontakt z żywnością, aluminium jest wykorzystywane w naczyniach do gotowania, przyborach kuchennych i produktach opakowaniowych, w tym puszkach i tackach na żywność. Stopy aluminium stosowane w materiałach mających kontakt z żywnością mogą być wykonane z miedzi, żelaza, magnezu, manganu, krzemu lub cynku, zgodnie z normą europejską EN 601 i 602. Wiele z tych produktów jest pokrytych powłoką na bazie żywicy, aby zapobiec korozji spowodowanej utlenianiem lub reakcją chemiczną z kwaśnymi składnikami, które mogłyby uwolnić aluminium do zawartych w nich środków spożywczych.

P-SC-EMB ustaliła limit uwalniania aluminium na tak niskim poziomie, jak to tylko możliwe (ALARA), który należy stosować w przypadku materiałów i wyrobów przeznaczonych do kontaktu z żywnością, które są wytwarzane z aluminium. Ponadto należy przestrzegać następujących zaleceń podczas korzystania z materiałów i wyrobów aluminiowych przeznaczonych do kontaktu z żywnością:

Ograniczenie stosowania niepowlekanego aluminium podczas przechowywania kwaśnych, zasadowych lub słonych, płynnych produktów spożywczych; na przykład soków owocowych lub produktów z ciasta ługowego.
Etykietowanie, które ostrzega konsumenta końcowego, że użyto niepowlekanego aluminium, w tym opakowań detalicznych.
Wymaganie od producentów niepowlekanego aluminium dostarczenia informacji na temat stosowania ich produktów z kwaśnymi, zasadowymi lub słonymi środkami spożywczymi.

Cyna odpowiednia do kontaktu z żywnością

Cyna jest powszechnie uwalniana do powietrza w niewielkich ilościach w wyniku spalania paliw kopalnych. Materiał ten można znaleźć w skorupie ziemskiej i minerałach zawierających cynę, takich jak kamień cynowy, który jest najczęstszym źródłem produkcji cyny. Cyna może być również pozyskiwana poprzez odzyskiwanie jej z wcześniej wyprodukowanych puszek i odpadów z produkcji blach. Zastosowanie cynowania w puszkach zmniejszyło się w Stanach Zjednoczonych na przestrzeni lat, ale nadal jest powszechnie stosowane w opakowaniach w UE.

Cynę nieorganiczną można znaleźć w wielu produktach spożywczych, przy czym wyższe stężenia występują zwykle w konserwach, gdzie jest ona uwalniana w wyniku rozpuszczania blachy. Odpowiada to za większość cyny występującej w normalnej diecie. Kwaśne składniki w produktach spożywczych, takich jak duszone owoce lub ser, zwiększają możliwość uwalniania cyny w stalowych pojemnikach, które są pokryte powłoką cynową, co jest jednym z najczęstszych zastosowań. Często blacha stalowa jest pokryta powłoką na bazie żywicy, aby zapobiec uwalnianiu się cyny do żywności.

Zaleca się unikanie kontaktu żywności z materiałami cynowymi, które są wystawione na działanie powietrza, ze względu na degradację blachy cynowej po wystawieniu na działanie powietrza. W związku z tym zaleca się, aby konsumenci nie przechowywali żywności w otwartych puszkach z cyną. Wyższe poziomy spożycia cyny mogą powodować podrażnienie żołądka zgodnie z wytycznymi określonymi w rozporządzeniu (WE) nr 1881/2006.

Jak Desjardin odnosi się do CM/RES(2013)9 i innych przepisów bezpieczeństwa?

Desjardin dokłada wszelkich starań, aby uniknąć reakcji składników produktów, które będą pakowane w opakowania aluminiowe lub blaszane dla bezpieczeństwa konsumentów. Aby materiały te nadawały się do kontaktu z żywnością, pokrywamy aluminium i blachy cynowe przezroczystym "lakierem spożywczym", który został wyraźnie zatwierdzony dla UE i jest zgodny ze wszystkimi wytycznymi zawartymi w CM/RES(2013)9.