Produkty nietrwałe są opisywane jako towary, które mają krótki czas życia lub łatwo się psują. Obejmuje to takie rzeczy jak świeże produkty spożywcze, produkty mleczne, kosmetyki i farmaceutyki [1]. Jest to ważne do zapamiętania podczas projektowania opakowań dla produktów nietrwałych, ponieważ mają one większe ryzyko zepsucia niż produkty trwałe. Ponadto, produkty nietrwałe są zazwyczaj spożywane lub używane na ciele, więc regularnie mają kontakt z wrażliwymi obszarami. Te kwestie sprawiają, że nietrwałe produkty stanowią realne zagrożenie zdrowotne dla konsumentów, gdy są niewłaściwie zapakowane. Rządy starają się zapobiegać tym zagrożeniom zdrowotnym, wprowadzając przepisy dotyczące wymagań dotyczących pakowania, przechowywania i wysyłki produktów nietrwałych.
W UE i USA istnieją organy rządowe nadzorujące sposób projektowania i produkcji opakowań dla produktów nietrwałych. W UE Komisja Europejska jest odpowiedzialna za tworzenie tego prawa, a w USA nadzór sprawuje Federal Drug Administration (FDA). Obie jednostki rządowe mają podobne przepisy koncentrujące się na: co może mieć kontakt z żywnością, praktykach produkcyjnych, stosowaniu zakazanych substancji i regulacjach dotyczących określonych materiałów. Dodatkowo, obie zgadzają się, że rola opakowań żywnościowych polega na ochronie produktów spożywczych przed wpływami zewnętrznymi i uszkodzeniami, na zawieraniu żywności oraz na dostarczaniu konsumentom informacji o składnikach i wartościach odżywczych. Jeśli opakowanie nie spełnia tych wymagań, nie powinno być dopuszczone do obrotu [2,3,4].
Wpływy zewnętrzne i uszkodzenia produktów nietrwałych występują w postaci zagrożeń biologicznych, chemicznych i fizycznych. Zagrożenia biologiczne są tymi, o których najczęściej słyszymy. Centrum Kontroli i Prewencji Chorób (CDC) szacuje, że około 48 milionów Amerykanów choruje każdego roku z powodu biologicznego zanieczyszczenia żywności [9]. Często jest to spowodowane niehigienicznymi kuchniami w domach i restauracjach, ale część jest także spowodowana zanieczyszczoną żywnością wstępnie pakowaną. Trzy typy zagrożeń biologicznych to bakterie, wirusy i pasożyty. Bakterie są zdecydowanie najczęstsze, ponieważ mogą się bardzo szybko rozmnażać i potrzebują składników odżywczych do przetrwania (które pochodzą z żywności). Różne bakterie potrzebują różnych warunków do przetrwania, ale ogólnie wymagają temperatury między 41 - 140 stopni Fahrenheita i wody [5,6]. Jeśli opakowanie jest uszkodzone lub źle zaprojektowane, może dopuścić wodę, co prowadzi do rozwoju bakterii. Regulacje rządowe ograniczające, co może mieć kontakt z pakowaną żywnością, mają na celu zapobieganie temu problemowi.
Zagrożenia chemiczne i fizyczne są często łatwiejsze do zauważenia niż biologiczne. Zagrożenia fizyczne to głównie ostre lub niechciane przedmioty dostające się do opakowania. Największą przyczyną tego są problemy podczas produkcji lub słabe opakowania, które łamią się podczas transportu. Regulacje rządowe nadzorujące procesy produkcyjne i specyficzne dla materiałów kwestie regulują te problemy. Zanieczyszczenie chemiczne może pochodzić z różnych źródeł. Dwa z najczęstszych źródeł zanieczyszczeń chemicznych to szkodliwe związki występujące w materiałach opakowaniowych wchodzące do żywności oraz interakcja żywności z samym pojemnikiem [5,6]. Są one chronione przez przepisy UE i FDA dotyczące zakazanych substancji.
Mimo że istnieje długa lista zalet silnego nadzoru rządowego nad opakowaniami żywnościowymi, niektórzy ludzie wciąż się temu sprzeciwiają. Argumenty przeciwko tego rodzaju przepisom wynikają głównie z perspektywy ekonomicznej, a nie z faktycznej ochrony zdrowia, jaką zapewniają. Na najszerszym poziomie ludzie argumentują, że zbyt wiele regulacji rządowych zakłóca rynek i wybiera ekonomicznych zwycięzców i przegranych wśród firm. Dodatkowo, przepisy nieuchronnie powodują pewne niezamierzone konsekwencje, które mogą być bardzo szkodliwe. Zazwyczaj silniejszy nadzór rządowy oznacza więcej ograniczeń w procesie produkcji, projektowaniu i używanych materiałach. Może to negatywnie wpłynąć na firmy na wiele sposobów, takich jak konieczność użycia droższych materiałów, wymagane inwestycje w nowe projekty opakowań oraz zatrudnienie dodatkowych pracowników do przestrzegania przepisów. Każdy z tych przykładów zmusza firmy do wydawania większych pieniędzy, które ostatecznie muszą dodawać do ceny swojego produktu. To zazwyczaj sprawia, że ich produkt wygląda mniej atrakcyjnie dla konsumentów. Na koniec często argumentuje się, że zbyt wiele regulacji może utrudniać krajowym firmom konkurowanie z zagranicznymi firmami z krajów o bardziej liberalnym nadzorze rządowym [7,8].
Nie ma wyraźnej granicy, która określa, kiedy jest zbyt wiele regulacji rządowych. W przypadku opakowań dla produktów nietrwałych wiele osób uważa, że najważniejszym czynnikiem do rozważenia jest bezpieczeństwo konsumentów. Oznacza to, że więcej regulacji jest lepsze niż mniej z powodu wysokiego ryzyka dla konsumentów. Zaangażowanie rządu pomaga zapobiegać i zmniejszać ryzyko biologicznego, chemicznego i fizycznego zanieczyszczenia. Jeśli jest zbyt mało nadzoru, już wysoka liczba osób, które chorują z powodu chorób przenoszonych przez żywność, bez wątpienia wzrośnie.
Referencje
[1] "Review of rfid applications in perishable-inventory management" (pozyskano kwiecień 2019, przez IGI Global.
[2] "Chemical safety food contact materials legislation" (pozyskano kwiecień 2019), przez Unię Europejską.
[3] "Food Packaging Regulation in Europe (2013)", przez Charlotte Wagner
[4] "Food Packaging Regulation in the US (2013)", przez Charlotte Wagner
[5] "Food Packaging -- Roles, Materials, and Environmental Issues", przez Kenneth Marsh i dr Betty Bugusu dr.
[6] "Cause and prevention of foodborne illness" (pozyskano kwiecień 2019) , przez College of the Environment and Life Sciences, University of Rhode Island.
[7] "Government Regulation: The Good, The Bad, & The Ugly" (pozyskano kwiecień 2017), przez Regulatory Transparency Project of the Federalist Society.
[8] “Handbook of Industrial Organization Handbook of Industrial Organization" (pozyskano kwiecień 2013), przez Paul L. Joskow i Nancy Lin Rose.
[9] "Burden of Foodborne Illness: Findings" (pozyskano maj 2019) , przez Centers for Disease Control and Prevention.
