W przypadku wielu produktów używanych w domu lub w biznesie konieczne jest utrzymanie określonego poziomu standardów w zakresie produkcji i pakowania. Norma ISO 22715 standaryzuje opakowania kosmetyków na skalę światową.
Organizacja Międzynarodowa Normalizacji (ISO) powstała w 1947 roku i jest organizacją pozarządową z siedzibą w Genewie, która stale tworzy nowe standardy i aktualizuje te starsze, które tego wymagają. Organizacja ta ma 162 członków i reprezentuje interesy standardów międzynarodowych w 196 krajach, co obejmuje około 97 procent populacji świata. Od maja 2016 roku istnieje ponad 21 500 standardów ISO.
Standardy ISO służą do formułowania polityk publicznych i celów biznesowych, które służą społeczeństwu. Organizacja opracowuje nowe standardy na żądanie sektorów i ich interesariuszy, gdy ci określają potrzebę. ISO nadzoruje komitety techniczne składające się z innych organizacji pozarządowych, przedstawicieli agencji rządowych, organizacji konsumenckich, laboratoriów badawczych i naukowców. ISO utrzymuje prawa autorskie do standardów opracowanych przez te komitety techniczne. Organizacja ma także zainteresowanie ochroną własności intelektualnej.
Zgodnie z normą ISO 22715, opakowania kosmetyków muszą być zaprojektowane zgodnie z specyfikacjami podanymi przez producenta, aby chronić produkt przed uszkodzeniem podczas przechowywania, transportu i obsługi. Opakowanie powinno również chronić produkt przed pogorszeniem się i innymi warunkami, które mogą wpłynąć negatywnie na produkt.
Norma ISO 22715 zawiera również specyfikacje dotyczące etykietowania opakowań kosmetycznych, które obejmują:
Mimo że ISO 22715 nie jest prawnie wiążąca, jest ona jednak wspólnym mianownikiem większości przepisów krajowych dotyczących opakowań i etykietowania produktów kosmetycznych. Regulatorzy krajowi odnoszą się do standardów ISO jako wytycznych do najlepszych praktyk w różnych sektorach, do których się odnoszą. Często, aby zgodzić się z lokalnymi przepisami, osoba, firma lub producent musi dostosować się do odpowiednich standardów ISO.
Ponieważ ISO utrzymuje prawa autorskie do swoich standardów, organizacja jest w stanie lepiej rozpowszechniać swoje standardy i aktualizować je w miarę potrzeb. Organizacja aktualizuje swoje standardy co pięć do siedmiu lat, aby nadążyć za nowymi technologiami.
Dla sektora kosmetycznego istnieje 26 opublikowanych standardów, w tym ISO 22715, nadzorowanych przez techniczny komitet produktów kosmetycznych ISO, który został utworzony w 1998 roku. Komitet obejmuje organizacje normalizacyjne z głównych rynków, w tym czołowe kraje ASEAN, Stany Zjednoczone reprezentowane przez ANSI i większość krajów europejskich. Obecnie w procesie standaryzacji produktów kosmetycznych uczestniczy 39 krajów, a 27 krajów obserwuje działalność komitetu.
Istnieją dwie główne przyczyny, dla których przepisy krajowe a ISO różnią się od siebie:
Krajowe instytuty normalizacji muszą znaleźć wspólny mianownik. To nie jest koniecznie coś złego, ponieważ tworzy to wspólną płaszczyznę, od której można rozpocząć. Przepisy krajowe mogą przewyższać wymagania określone w standardzie ISO. Bardzo rzadko przepisy krajowe sprzeczają z normą ISO.
Krajowe organy normalizacyjne reprezentowane w komitecie ISO i organy regulacyjne w odpowiednich krajach nie są tożsame. Na przykład w Stanach Zjednoczonych opakowania kosmetyków reguluje Agencja ds. Żywności i Leków (FDA). Jednak standardy, które są używane, pochodzą od Amerykańskiego Instytutu Normalizacji (ANSI). FDA reguluje opakowania kosmetyków. Jednak standardy, które są używane, pochodzą od Amerykańskiego Instytutu Normalizacji (ANSI). FDA jest płatnym członkiem ANSI. Stopień współpracy między organizacjami odgrywa kluczową rolę w spójności standardów i przepisów.
Podczas tworzenia standardów zaleca się, aby opierać się na wspólnym mianowniku ISO. Przepisy krajowe mogą przewyższać wymagania, ale jest to najlepszy punkt wyjścia do międzynarodowej zgodności z przepisami.
Uwaga:
Wpisy w tej sekcji bloga niekoniecznie odzwierciedlają stanowisko, strategie ani opinie Desjardin.