W Europie producenci i marketerzy kosmetyków muszą przestrzegać Rozporządzenia (WE) nr 1223/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady w sprawie produktów kosmetycznych (30 listopada 2009 r.). Ten ramowy akt prawny wzmacnia normy bezpieczeństwa i upraszcza procedury dotyczące kosmetyków sprzedawanych w UE.
Dyrektywa kosmetyczna UE przyjęta w 1976 r., znana jako "Dyrektywa 76/768/WE", została zastąpiona Rozporządzeniem z 2009 r.
W przeciwieństwie do dyrektywy, rozporządzenie jest automatycznie wiążące prawnie we wszystkich państwach członkowskich UE i nie wymaga zatwierdzenia przez lokalne parlamenty. Jest to korzystne dla producentów kosmetyków, ponieważ europejskie rozporządzenie pozwala na spójne podejście we wszystkich krajach Europy, zamiast dostosowywać się do przepisów poszczególnych państw członkowskich UE.
Nowe przepisy utrzymują oryginalne standardy bezpieczeństwa produktów, jednocześnie uwzględniając nowe osiągnięcia technologiczne. Chociaż zakaz testów na zwierzętach pozostaje w mocy, nowelizacja obejmuje również wykorzystanie nanomateriałów.
Wszystkie produkty kosmetyczne wprowadzane na rynek muszą być bezpieczne dla zdrowia ludzkiego w normalnych warunkach użytkowania, uwzględniając następujące czynniki:
Dla kosmetyków sprzedawanych poza Wspólnotą Europejską, które nie są eksportowane, producent musi wyznaczyć na piśmie osobę odpowiedzialną wewnątrz Wspólnoty. W przypadku importowanych produktów kosmetycznych importerzy działają jako osoba odpowiedzialna, chyba że wyznaczą na piśmie osobę odpowiedzialną wewnątrz Wspólnoty. To samo dotyczy dystrybutorów, którzy wprowadzają na rynek produkty kosmetyczne lub ich modyfikacje pod swoją nazwą lub znakiem towarowym.
Etykiety na produktach kosmetycznych muszą być łatwe do odczytania, choć informacje można skrócić. W przypadku wielu adresów, wyróżnić musi być ten, w którym osoba odpowiedzialna jest najłatwiej dostępna.
Zgodnie z art. 19 w Rozporządzeniu, na etykiecie muszą znaleźć się informacje:
Jeśli minimalna trwałość wynosi ponad 30 miesięcy, nie jest konieczne podawanie daty minimalnej trwałości. Produkty takie muszą jednak podać, jak długo produkt jest bezpieczny po otwarciu.
Punkt 2 Załącznika VII, a także okres czasu w miesiącach lub latach, wyjaśnia, w jaki sposób te informacje muszą być podawane, co obejmuje:
Składnik, zgodnie z tym rozporządzeniem, oznacza dowolną substancję lub mieszaninę w procesie produkcji, która jest świadomie częścią produktu. Elementy, które nie mieszczą się w definicji składników, to zanieczyszczenia w surowcach używanych oraz dodatkowe materiały techniczne używane w mieszaninie, które nie trafiają do końcowego produktu.
Perfumy i ich surowce muszą być oznaczone jako "parfum", podczas gdy kompozycje aromatyczne i surowce muszą być określone jako "aroma". Wszystkie inne substancje określone jako "Inne" w Załączniku III muszą być wymienione. Lista składników musi być przedstawiona w kolejności malejącej wagi w momencie dodania do produktu. Jednak składniki stanowiące mniej niż 1% produktu mogą być wymienione w dowolnej kolejności po tych powyżej 1%.
Barwniki, z wyjątkiem tych w farbach do włosów, mogą być wymieniane w dowolnej kolejności po składnikach kosmetycznych. W przypadku odcieni kolorów, barwniki nieprzeznaczone do włosów mogą być wymieniane, używając takiego sformułowania jak "może zawierać" lub symbol "+/-". Nomenklatura CI (Colour Index) musi być używana, gdy jest to odpowiednie.
Inne Wymagane Informacje
Rzekome Właściwości ProduktuEtykieta musi być czytelna, aby konsumenci nie zostali wprowadzeni w błąd żadnymi jej cechami, w tym tekstem, nazwami, znakami towarowymi, obrazami i znakami figuralnymi lub innymi. |
Uwaga:
Publikacje w tej sekcji bloga niekoniecznie odzwierciedlają stanowisko, strategię ani opinie Desjardin.
Zdjęcie: "Stara Europejska Flaga", Zdjęcie autorstwa fdecomite , Flickr, (CC BY-ND 2.0)